Przemówienie podczas audiencji generalnej ? 31 III 1965 r.
Jeżeli dobrze rozumiemy myśli i uczucia tych, którzy Nas tu odwiedzają, to chociaż rozmaite jest ich pochodzenie, różny ich język, ich wiek i różna ich kultura, czują się oni jednak szczęśliwi, że się znajdują tu razem, jakby się zawsze znali.
W ostatnich latach nasiliła się ilość wizyt zagranicznych gości, przedstawianych jako osoby obdarowane różnymi charyzmatami. Poszczególne grupy albo pojedyncze osoby stały się bardzo aktywne w zapraszaniu takich osób. Ponieważ tego rodzaju wizyty i spotkania nie zawsze okazywały się fortunne i pożyteczne, potrzeba, abyśmy stali się bardziej wrażliwi na kilka spraw związanych z tego rodzaju inicjatywami:
Zacznę od przypomnienia podstawowych tekstów Pisma Świętego, które odnoszą się do trudu jedności: Usiłujcie zachować jedność ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.
Kilka tygodni temu, gdy przygotowywałem tę konferencję, rozmawiałem na jej temat z różnymi ludźmi, także z pewnym młodym księdzem. Chciałem by ta konferencja była rachunkiem sumienia dla nas: liderów, animatorów, Księży. Ów ksiądz powiedział wtedy: - To beznadziejna sytuacja, ponieważ cokolwiek ksiądz będzie mówił, ten, kto będzie słuchał, odniesie to do swojego sąsiada, a nie do siebie?.
Kiedy poznałem ruch oazowy, zafascynowała mnie w nim atmosfera jedności. Wspaniała otwartość młodych ludzi na siebie, życzliwość, serdeczność, gotowość do pomocy. Czułem, chyba po raz pierwszy, że jestem przyjęty takim, jakim jestem i że mogę bez obaw być sobą.
Wśród uczniów otaczających Jezusa w Janowym opisie Ostatniej Wieczerzy (J 13,1-38) na pierwszy plan wysuwają się Piotr, Judasz i umiłowany Uczeń, w którym rozpoznajemy Jana, syna Zebedeusza, autora czwartej Ewangelii. Każdy z nich reprezentuje inny typ relacji do Jezusa, stojącego w centrum wspólnoty apostolskiej. W ciekawy sposób zaznaczone są także ich wzajemne stosunki między sobą. Głębsza analiza tego tekstu pozwala wyciągnąć ważne wnioski na temat źródeł naszej jedności z Panem Jezusem oraz z braćmi we wspólnocie.
Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi, z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką ? a któż wyśledzi to, co jest na niebie? Któż poznał Twój zamysł, gdyś nie dał Mądrości, nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego? I tak ścieżki mieszkańców ziemi stały się proste, a ludzie poznali, co Tobie przyjemne, i wybawiła ich Mądrość (Mdr 9,16-18).
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących (Dz 4,32) - zdanie często cytowane w katechezach na temat jedności. Czy jest ono ilustracją naszych wspólnot?
W dn. 6-7 czerwca 2009 r. w Warszawie odbędzie się wielkie czuwanie modlitewne Ruchów, Wspólnot i wszystkich ludzi dobrej woli w 30. rocznicę wołania sługi Bożego Jana Pawła II ?Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!?. Szczególne zaproszenie do członków wspólnot Odnowy w Duchu Świętym do wzięcia udziału w tym wydarzeniu, skierował ks. Adam Wodarczyk - Moderator Generalny Ruchu Światło-życie.
